Richard Tuttle, Light and Color

"La lumière est ma fille, elle est une et indivisible, lumière pain du peintre, lumière reine de nos sens". (James Ensor)

“Ensor is able to separate the paint from the color. The color becomes real. This is why he could say, the impressionists could neither understand light nor color.” (Richard Tuttle)
Light And Color is de eerste grote museale tentoonstelling van Richard Tuttle (US, 1941) in België. Jan Hoet was in 1978 de eerste om hem in Vlaanderen uit te nodigen naar aanleiding van zijn allereerste tentoonstelling als jonge museumdirecteur in Gent.

Richard Tuttle heeft 24 nieuwe kunstwerken gemaakt voor de tentoonstelling Light And Color in Mu.ZEE. Hiervoor wordt voor de eerste keer de opstelling in de Ensor & Spilliaert museumvleugel aangepast.

Deze nieuwe kunstwerken zullen een directe relatie aangaan met de schilderijen van James Ensor. Waarom doen we dat? Het antwoord is gedeeltelijk te vinden in de hierboven aangehaalde citaten. Een tentoonstelling is geen uitgemaakte zaak. Sinds de uitnodiging in 2015 kijkt en denkt Richard Tuttle over het kleurgebruik in de schilderijen van Ensor. Wat als Ensor is uitgegaan van de gedachte dat kleur ‘echt’ bestaat? Wat als kleur ‘echt’ bestaat? Hoe kan je hier dan over nadenken of op reageren?

Kleur laat zich niet makkelijk in woorden omzetten. Misschien verzet kleur zich wel tegen woorden of mogelijke definities. En andersom: misschien verzetten woorden zich tegen kleur. Richard Tuttle schrijft hierover: I got this idea from thinking about how color and sound are similar. We can use the same words for both: depth, tone, brightness, etc.. Where sound is not ordered in nature, we order it and make music. Color must be the same.

Naar aanleiding van deze tentoonstelling verschijnt er een publicatie.

(…) Moi je préfère les roses et leur gamme de pureté. Peinture dit couleur et je prise moins la ligne figée, la langue morte, la fadeur grise, les tons défraichis des peintres ouistitis. Mais je compose mes couleurs au temps clair, œil ouvert, regard fier, main levée, palette chargée, tubes en crevaison, brosse en bataille.

Mesdames les couleurs mal placées se disputent à outrance, en voisines terrible la difficile guerre interminale des deux roses dure encore. Melle Vermillon pousse au noir devant

Madame Blanc de Plomb. Madame Laque de chine se fâche tout rouge devant Mr Bleu Destrée. Mr de Cermium pousse au canaris quand Melle Bitume coule de source. Pour un rien MM les verts se grisent ou passent au bleu (...). Comment diriger ce beau monde rebelle. (James Ensor)