Zonder titel , 1990-1991

De innerlijke strijd van de mens en de waanzin van de samenleving, Philippe Vandenberg tracht het compromisloos te vatten. Bijtend, radicaal en heftig, maar nooit zonder humor. Tekenen en schilderen zijn voor hem gelijkwaardig. Hij tekent haast obsessief, elke dag, wat hij rond zich ziet. Om zaken te verwerken en te noteren. Onafgebroken zoekt hij grenzen op. Zijn schilderijen en tekeningen provoceren en dwingen tot reflectie. Aan bod komen de thema’s liefde, lust, geweld, lijden, dood, racisme, machtsmisbruik, onderdrukking en fundamentalisme wat hij haast onmogelijk tracht te condenseren op een klein vlak. Om de gruwel nog meer tastbaar te maken, koppelt hij vrolijkheid aan zwaarte en donkere inhoud aan kleurrijke vorm. Hij voelt zich sterk verwant met Francis Bacon, Francisco Goya en James Ensor, kunstenaars die de samenleving een geweten schoppen. Regelmatig wisselt hij van stijl: abstract, figuratief, geometrisch, soms zelfs monochroom. Hij combineert tekenen en schilderen, met meerdere lagen verf en houtskool. Hij speelt ook met de koppeling van woord en beeld. Steeds weer zet hij alles op losse schroeven, begint volledig opnieuw, stelt zich kwetsbaar op, neemt risico’s en gaat tot op het bot.