Zomer , 1979

Verheyen werd op 6 juli 1932 te Itegem (Heist-op-den-Berg) geboren met een oogziekte. Al heel snel ervaarde de hij als kind dat kleur en licht hem hielpen beter te zien. Dat is dan ook de reden waarom Verheyen gedurende zijn ganse carrière als kunstenaar heeft vastgehouden aan die twee elementen; in zijn schilderijen wou hij als het ware het licht ‘vangen’. “Je peins pour voir” werd Verheyens slogan. Zijn abstracte, laatmodernistische werken sluiten qua ideologie nauw aan bij de Zero-beweging, een kunstenaarsgroep gesticht door de Duitsers Heinz Mack en Otto Piene in 1957, en de kunst van Lucio Fontana, Pierre Manzoni en Ives Klein. Met een aantal van die kunstenaars, onder andere Klein, onderhield Verheyen gedurende zijn leven nauwe contacten. Ook heeft hij een aantal keren met hen tentoongesteld buiten België. (In eigen land stootte Verheyen grotendeels op onbegrip.) Allen verzetten zich tegen de toenmalige avant-gardebewegingen (de lyrische abstractie, het Amerikaans abstract expressionisme, CoBrA, et cetera) en wouden terugkeren naar de ‘bronnen van de abstractie’, namelijk hoe die geformuleerd waren circa 1915 in Rusland met constructivistische kunstenaars zoals Malevich en Tatlin. Qua techniek hield Verheyen – in tegenstelling tot de Zero-beweging en haar aanhangers - echter vast aan de traditionele, ambachtelijke schildersmaterialen. Op het einde van de jaren 1970, wanneer hij zich in de Provence bevindt, schildert Verheyen illusionistische, als het ware gewichtloze ruimten die gestructureerd worden door diagonalen. Zomer (1979) uit de collectie van Mu.ZEE is hier een voorbeeld van. Het schilderij bestaat uit blauw- en roodtinten die in elkaar overlopen. De rode kleurzone wordt door een ietwat donkere diagonaal doorsneden. Die diagonaal vervaagt naarmate rood verandert in blauw.