Untitled (Green Figure) , 1993-1995

In de jaren ‘90 wordt Peter Rogiers als de voortrekker van een nieuwe generatie beeldhouwers, met o.a. ook Philip Aguirre en Berlinde De Bruyckere, onthaald, maar wars van artistieke trends gaat hij resoluut zijn eigen gang. Op ongelofelijke wijze brengt hij in zijn werk de meest uiteenlopende werelden samen. Hij is tuk op B-films, graphic novels, dans en tweederangsfiguren uit de cultuurgeschiedenis. Maar hij koestert ook andere dada’s, en heeft een voorliefde voor Velázquez, Rubens, Francis Bacon, Franz West. Hij werkt vaak met kunststoffen als piepschuim, epoxy, polyester en inox, maar hij onderzoekt ook een materiaal als ‘klassiek’ brons. Met een voorkeur voor kunstmatige materialen plaats hij zich buiten de beeldhouwtraditie, hoewel hij er wel van vertrekt. Zijn werk is zowel energetisch als poëtisch, maar hoe dan ook primeert de vorm, pas later ontstaan inhoudelijke lagen. De vaak grillige en bizarre sculpturen, op het raakvlak tussen abstractie, figuratie en stripachtig futurisme, roepen een mythologische, bovennatuurlijke of apocalyptische sfeer op. Zijn uitgesproken kleurgebruik suggereert daarenboven een flinke dosis humor en zelfrelativering. Green Figure (1993-1995) is zijn allereerste publieke sculptuur. Het intrigeert door de contradicties die het beeld ongrijpbaar maken. Het werk is gïnspireerd op een schildrij van Jean Hélion, een Franse kubist en vriend van Alberto Giacometti.