Strawberry statement , 1971

Midden jaren 1960 besloten een aantal kunstenaars in regio Limburg zich te groeperen onder de naam Research Group Hasselt. Dit was een belangrijke zet omdat het publiek naar hun mening in slaap gesust was door het expressionisme en de abstracte kunst en daardoor geen weet had van de grote veranderingen op Internationaal vlak, en dan specifiek de Pop-art die hoogtij vierde. In eigen land was het de nieuwe figuratie die de aandacht trok. De Reasearch Group Hasselt, met o.m. Hugo Duchateau, Jos Jans en Hélène Keil, trok de aandacht met tentoonstellingen, uitgaven van zeefdrukmappen en succesvolle onderscheidingen in kunstwedstrijden. Er werd al snel van een Limburgs fenomeen gesproken (de woorden van Karel Geirlandt, die de jongeren in Limburg naast Gent en Antwerpen prees om hun zoektocht naar vernieuwing en experiment. De Research Group Hasselt werd in 1972 ontbonden maar had wél haar doel bereikt. Het kunstleven werd bevrijd van provincialisme en verstarring, de deuren stonden open voor de individuele groepsleden om zich verder te ontplooien. Hélène Keil was de jongste en enige vrouwelijke kunstenaar binnen de groep. Zij benaderde het 'ruimtelijk probleem' op een specifieke manier. Haar eerste werken waren hoofdzakelijk objecten, kijkkasten in glas en zilverkleurig materiaal en plexi. Met behulp van deze eigentijdse middelen en materialen schiep ze een ijle, ruimtelijke sfeer die mede door de bewegende elementen van vorm verandere en inhoudelijk een sterk poëtische kracht bezaten. (cfr. Early this morning) Haar werk werd doordrongen van een vreemde levensvreugde die zich zowel uitte onder vorm van een voor die tijd onconventionele levenswijze, terwijl in haar werk een met opzet naïef-aandoende vormgeving een sfeer van kinderlijke blijheid en verwondering weergaf. (cfr. Strawberry Field). Grote doeken worden gevuld met speelse voorstellingen in blije kleuren. Keil beeldt een probleemloze wereld uit, opgebouwd met bloemen, vriendelijke ijsbergen, zoete vruchten in natuur en veel groepen, zwevend in heldere luchten. Kortom, een paradijselijke toestand, die ondefinieerbaar zijnde, als een hunkering naar een levensalternatief wordt aangeboden. Haar denkwereld wordt gedreven door een idealistische levensvisie, haar oplossingen zijn poëtische toestanden waarin de kijker zich kan vermeien en onuitputtelijk is haar boodschap die vrouwelijk-impulsief in de talrijke schilderijen en zeefdrukken wordt uitgedragen. Keil kwam dankzij de Research Group Hasselt ook onder de aandacht van o.m. Willy Van den Bussche, die haar in 1971 uitnodigde voor de 2de Triënnale Brugge. Een jaar later werd haar werk aangekocht voor de collectie van het PMMK.