Les illusions de la mémoire , 2007

Sinds de late jaren '60 werkt Lili Dujourie aan een oeuvre dat beweegt tussen schilderkunst en sculptuur, fotografie en video, tussen abstractie en figuratie, met zo lijkt het contrasterende materialen als marmer, staal, keramiek, papier en fluweel. Ze is in haar poëtische werk steeds op zoek naar een soort van tussenruimte. Ze verkent thema’s als herinnering, verlies, vergankelijkheid en kwetsbaarheid, de relatie tussen natuur en cultuur, het verstrijken van de tijd. Als kijker ervaar je een subtiel spel tussen aan- en afwezigheid, afstand en nabijheid, illusie en realiteit, beweeglijkheid en stilstand. Met de serie Memories of Hands richt ze zich op sensualiteit en materiaal. Het is een reeks keramische sculpturen van subtiele golvende vormen die op tafels en legplanken tegen de muur gepresenteerd worden. Les illusions de la mémoire is daar één van. Hiervoor gebruikte Dujourie voor het eerst klei als materiaal en ze plaatste hiermee de hedendaagse beeldhouwkunst in een ander daglicht. Klei is een soort terugkeer naar de essentie van de dingen, de oerstof van de schepping. Het werk beweegt zich tussen figuratief en abstract, het is suggestief en fantasievol, je kan er diverse objecten, wezens of vormen in zien. De sculpturen zijn gebroken, fragiel en onherkenbaar. Als ze aan iets doen denken, dan is dat omdat ze aan iets van vroeger herinneren. Alsof het lichaam iets bewaart en de handen er vorm aan geven, als levendige indrukken van vroegere ervaringen ingebed in ons zijn.