Etrange climat , 1967

Na het intermezzo van de koude abstractie die zijn sterke formele discipline versterkt, komt Van Lint terug op een lyrische abstractie geïnspireerd door de subjectieve interpretatie van de natuur. Hij is bijzonder gevoelig voor de overvloed van deze natuur. Door aardse complexiteit roept de schilder de essentie van de composities op door een turbulente aanwezigheid, weggespoeld door een sterke wind. "Kleur is niet essentieel, maar in mijn geval speelt een zekere rol, in de zin dat ik wil dat het verfijnd, zich subtiel uit, want zo is het leven, in toonaarden, in varianten met accenten, soms gewelddadig, soms zelfs agressief." (Louis Van Lint, in 'Van Lint', Philippe Robert-Jones, Ministerie van de Franse Gemeenschap, Brussel, 1983) Bron: https://louisvanlint.org/index.php/nl/werk12-old/7-een-warm-weerzien-met-de-natuur-1956-1967