De zaaier , 1933

Constant Permeke maakte heel wat tekeningen, vaak levensgroot. Hij tekende vooral vissers, boeren en naakten met houtskool en pastelkrijt. De tekeningen op grote vellen papier kleefde hij vervolgens op triplexplaat. Het maroufleren van papier op hout en doek had hij van zijn vader geleerd. Ook de grillige papierranden en de structuur van het hout vond hij belangrijke elementen in het kunstwerk. Hij experimenteerde graag met de techniek van het tekenen. Naast potlood, houtskool en pastelkrijt gebruikte hij ook sterk verdunde verf (terpentijnverf) die hij met een brede borstel over de houtskool uitstreek. Zo gaf hij licht en schaduw weer en kreeg de figuur meer diepte. Permekes kunst was heel succesvol in de vroege jaren dertig. De kunstenaar kwam nadrukkelijk naar voor op de Nederlandse kunstmarkt. En in Brussel trok hij de aandacht met een aantal opmerkelijke tentoonstellingen in het Paleis voor Schone Kunsten. Sinds het begin van de jaren dertig werd het expressionisme door Nazi Duitsland als ‘entart’ beschouwd. Heel wat kunstenaars, zoals Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Emil Nolde en Erich Heckel werden van hun werken beroofd. De vrije expressie in de kunst werd onderdrukt. Ook in België infiltreerden racistische en nationalistische ideeën, hoewel minder manifest dan in Duitsland. Permeke revolteerde tegen de mentaliteitsverandering. Zijn revolte nam toe toen zijn beide zoons krijgsgevangen werden genomen tijdens de Tweede Wereldoorlog.