Zonder titel , 1972-1973

Het oeuvre van Van Severen is een uitzonderlijk voorbeeld van standvastigheid. Gedurende zijn hele carrière als kunstenaar houdt hij vast aan dezelfde uitgangspunten. In zijn werk, dat moeilijk te situeren is in de kunstgeschiedenis door het erg persoonlijk karakter ervan, gaat de kunstenaar op zoek naar een harmonie, evenwicht dat verloren gegaan is in de moderne maatschappij. Dat doet Van Severen aan de hand van abstracte schilderijen, tekeningen, et cetera die doorheen zijn oeuvre alsmaar soberder worden. Niet enkel de inhoud van het werk wordt gereduceerd tot de essentiële vormen (kruis, ruit, cirkel, vierkant); de kunstenaar voert ook een monumentale versobering inzake het materiaalgebruik door. In 1969 kiest Van Severen ervoor het schilderen in olieverf op te geven; het is te dik en vooral te materieel voor hem geworden. Vanaf dat moment gebruikt de kunstenaar caseïnetempera, Chinese en Oost-Indische inkt, wat hem toelaat veel immateriëler te werken. Daarnaast is het kleurenpalet doorheen Van Severens oeuvre ook ongeveer hetzelfde gebleven: neutrale, monochrome kleuren domineren het beeld. Van een fel kleurgebruik is er geen sprake. Zonder titel van 1972/73 vormt een duo met een ander werk (met dezelfde titel) van hetzelfde jaar. (Ook dit doek bevindt zich in de collectie van Mu.ZEE.) Beide doeken zijn geschilderd met caseïnetempera, wat - in tegenstelling tot olieverf - toelaat te werken met dunne verflagen en het schilderij een immaterieel karakter geeft. Van Severen reduceert hier zijn werk tot de zuiverste essentie: een ruitvorm die zich opbouwt aan de hand van een kruismotief, de vorm die alomtegenwoordig is in het oeuvre van de kunstenaar. Enkel de contouren van de ruit en de lijnen van het kruis treden naar voren uit de donkergrijze achtergrond.