zonder titel , 1984

Nog voor hij een verfborstel in de hand neemt, experimenteert Walter Swennen met poëzie. Om de poëtische gedachte nog meer ziel te geven, voegt hij er later beeld bij. Tekenen, schilderen en schrijven zitten vervat in één werk, in verschillende lagen, zodat je op meer dan één manier naar het werk kan kijken. De kunstenaar wil ons uitdagen om onze verbeelding te gebruiken. Hij schildert volgens een avontuurlijk associatief proces. Met een begin, maar zonder een op voorhand vastgelegd einde. De beelden die hij gebruikt zijn heel herkenbaar. Hij voegt ook woorden, letters of tekstflarden toe in verschillende talen. Hij keert ze om, wikt en weegt ze, speelt ermee. Toch houdt hij niet van boodschappen. Een goed schilderij is voor hem een object, een ding. Nu eens schildert hij wild en grof, met ontstuimige spatten, dan weer gedetailleerd en gestructureerd. Een vaste stijl interesseert hem niet. Swennen nodigt uit om heel traag te kijken en te ontcijferen. Hij verwelkomt het onvoorspelbare, zodat het verhaal bruusk een andere wending kan krijgen. Speels, open, schalks.