Vrouwen , 1973

Na een grafische opleiding aan de Academie in Gent werkt Jean Bilquin een tiental jaar in de reclamewereld, maar vanaf 1967 legt hij zich volledig toe op zijn kunst. Het werk van Bilquin lijkt in wezen tijdloos en universeel, hij laat zich inspireren door de natuur, de kosmos, de mens in al zijn facetten, zijn emoties. Als kunstenaar wil hij door middel van reflectie en contemplatie de essentie van het leven vatten. Steeds op zoek naar schoonheid, naar diepgang laat zijn werk een veelvoud van interpretaties toe. Hij beweegt zich op de grens tussen vernieuwing en traditie, tussen figuratie en abstractie en perfectie en imperfectie. Bilquin verkiest daarbij tal van materialen: acryl- en olieverf en pigment, maar ook inkt, brons, beton, houtskool, potlood en pastel. Hij schildert, tekent en beeldhouwt. Tussen ’65 en ’70 staan vaak plattelandstaferelen en -figuren centraal, het onvolmaakte van de echte mens. Vanaf 1970 zet een vervreemding van de werkelijkheid zich in, vanaf ‘72 evolueren de figuren meer en meer tot gestileerde tekens. Soms lijkt zijn beeldtaal te verwijzen naar de kalligrafie. Stijlen, kleuren en vormen veranderen in de loop van zijn carrière, maar een constante is zijn zoektocht naar het essentieel menselijke.