De ijzertijd , 1951

Een bleke, naakte vrouw ligt languit op een wit bed. Op haar hoofd heeft ze een vilten hoed met struisvogelveren. Ze wacht gelaten, verstild in haar schoonheid. Ze toont haar lichaam, maar haar geest blijft een mysterie. Op de achtergrond zien we een station met trein. Het lijkt nacht. Er is een duidelijk contrast tussen de lichte voorgrond en de donkere achtergrond. Maar ook tussen de bleke, zachte huid van de vrouw en de kille, ijzeren structuur van station, sporen en trein. Het lijkt als een theaterscène waarop verschillende personages en voorwerpen zijn samengevoegd in een nieuwe, bevreemdende context. Schilderkunst is voor Paul Delvaux een middel om de logica van de werkelijkheid te doorbreken en de dingen in een nieuw licht te bekijken, zodat je je bewust zou worden van andere relaties tussen de mensen en de dingen. Hij zoekt naar nieuwe schilderkunstige ontmoetingen. Het surrealisme geeft hem die totale vrijheid.