Tuinen , 1934

Perspectief vanuit het venster van het atelier van de kunstenaar in de Kapellestraat te Dilbeek. (bron: CR) Jean Brusselmans schilderde vooral zijn directe omgeving: zijn huis, zijn vrouw, de dagelijkse voorwerpen op tafel, zijn tuin en het uitzicht door het raam. De kunstenaar is vaak verhuisd in de loop van de jaren. Wel tien keer veranderde hij van woning tussen 1911 en 1924. Toen hij 38 jaar was, vestigde hij zich samen met zijn vrouw en zijn zoon definitief in Dilbeek, een deelgemeente van Brussel die toen nog heel landelijk gelegen was. Het huis stond volledig afgezonderd op een heuvel met een prachtig zicht op de omliggende omgeving. Vanuit zijn kleine atelier op de eerste verdieping keek hij uit op het dorp, het kerkje met zijn stompe toren, de glooiende akkers, de boomgaarden en de weiden met koeien. Telkens opnieuw schilderde hij hetzelfde uitzicht in de wisselende seizoenen. Het landschap bleef hem boeien. Hij maakte er een oneindig aantal varianten van, eerst eerder schetsmatig, later krachtiger en meer gestructureerd. Nauwkeurig plande Brusselmans de vorm en de structuur van zijn landschapschilderijen. Hij koos voor een strenge, eenvoudige opbouw met rechte lijnen en hoeken, volgens de regel van de gulden snede. Overtollige details liet hij weg, zodat hij zich nog enkel op de kern van de voorstelling hoefde te concentreren. De landschappen die Brusselmans tijdens de jaren dertig schilderde, zijn bijna abstracte composities. Ze bestaan uit een opeenstapeling van vlakken en kleuren, met weinig diepte. Alle onderdelen hebben harde donkere contouren. In een zonnig Vlaams landschap staat een huizenrij met daar rond kleine lapjes akkers en in de verte bossen. Links een groot donker en hoog bos en rechts bij de heuvel een mozaïek van kleinere bomen en struiken. De voorstelling bevat veel lichtcontrasten, met harde donkere schaduwzones en heldere felle kleurzones, een brede waaier van groenen en een dynamische wolkenlucht. Het grote, effen, éénkleurig vlak aan de zijmuur van het huis in het midden contrasteert met zijn omgeving waar heel andere schildertechnieken zijn toegepast: impasto, uitstrijken met paletmes, ruw in de dikke verf curven trekken of schrapen, kleur op kleur en heftige borstelvegen… De harde contouren van alle onderdelen, het herleiden van de werkelijkheid tot geordende, geconstrueerde, haast geometrische patronen en de opeenstapeling van elementen zijn de meest herkenbare en tegelijkertijd originele eigenschappen van Brusselmans’ kunst. Brusselmans heeft heel wat variaties geschilderd van het uitzicht vanuit zijn atelier te Dilbeek. Landschap van 1930 behoort tot één van de eerste versies van dit thema. In Tuinen ging hij reeds constructiever te werk.