De drie Gratiën , 1949

In 1948 stelde Constant Permeke tentoon bij de Association pour le Progrès Intellectuel et Artistique de la Wallonie (L.A.P.I.A.W.). Van de ondervoorzitter van deze vereniging, baron E. Van Zuylen, kreeg hij opdracht om een beeld te maken voor een Luikse brug Pont des Arches. Permeke koos voor het beeld De drie gratieën. Maar een Waalse minister verzette zich tegen de opdracht omdat Permeke een Vlaming was. Net zoals bij Niobe primeert ook bij De drie gratieën vorm en expressiviteit. Permeke koos voor een sterke vormvereenvoudiging en een onbeweeglijkheid eigen aan de Klassieke Oudheid. De emotie aanwezig in de houtskooltekening, is in het beeld nog nauwelijks te bespeuren. Voor de uitvoering van het beeld werd Permeke bijgestaan door zijn schoonzoon Pierre Devos, die ook kunstenaar was. De hele zomer van 1949 had Permeke gebeeldhouwd. Het was een jaar na het overlijden van zijn vrouw, hij was toen drieënzestig en hij had een zwakke gezondheid. In 1944 was hij geopereerd van een breuk en ook zijn longen waren niet meer optimaal. Hij wou nog graag enkele beelden in brons laten gieten, maar daarvoor had hij de middelen niet.