Staande figuur A , 1995

Het oeuvre van Philip Van Isacker is opgebouwd rond tegenstellingen zoals taal-beeld, hard-zacht en licht-donker. Vaak zien we de confrontatie tussen staal en brons enerzijds, en klei, was en papier anderzijds. Aanvankelijk maakt Van Isacker minimalistisch vormgegeven sculpturen met een belangrijke invloed uit de conceptuele kunst. Vanuit dezelfde basis ontwikkelt hij een uitgesproken interesse in de uitbeelding van het menselijk lichaam. Zijn torso’s en staande figuren verwijzen naar de beeldhouwkunst van de klassieke oudheid en de late renaissance. Met zijn verwerking van de contraposto-houding (de deels ontspannen en deels gespannen houding, waardoor zich in het lichaam een s-curve aftekent) en met het composiete karakter van zijn beelden is Van Isacker op zoek naar een archetypische voorstelling van de asymmetrie van de mens. De strijd tussen het fysieke beeldhouwwerk en het vergeestelijkt concept wordt verder verwerkt in installaties, vaak opgebouwd rond donkere, stalen tafels en fragiel, wit papier. Onvolledigheid speelt een belangrijke rol in het werk van Van Isacker. Enerzijds krijgt de toeschouwer op die manier de vrijheid om op een subjectieve manier de betekenis van het werk aan te vullen. Anderzijds wil de kunstenaar zich hiermee het recht van de twijfel toeëigenen, het recht om als ‘een bemiddelaar van het esthetische’ dingen te creëren die niet gericht zijn op directe en ondubbelzinnige communicatie.