Masker (Niobe) , 1938

Zoals vaak maakte Permeke van iedere figuur verschillende versies. Hij goot fragmenten van figuren af om het resultaat te bekijken. Soms beschilderde hij bepaalde delen om er een ander aspect aan toe te voegen. Ook van Niobe bestaan er verschillende gefragmenteerde versies, zoals een torso met hoofd, een torso zonder hoofd en een hoofd alleen. Bij het ene beeld zijn de trekken in het gezicht meer realistisch, bij het andere meer gestileerd. Van deze Niobe uit 1938 maakte hij een losstaand masker met eerder primitieve trekken. Het definitieve beeld, een liggend naakt dat steunt op de ellebogen, realiseerde hij pas na de Tweede Wereldoorlog. De titel Niobe zou bedacht zijn door Pater Basiel van Zevenkerke, een schilder en intellectueel die sinds 1937 elke week bij Permeke op bezoek kwam. In het klooster schilderde de pater volgens de wetten van de Orde van de Benedictijnen; zijn pseudo-Byzantijnse werken mochten geen lyrische elementen bevatten. Er werden enkele voordrachten over het werk van Permeke gegeven in het klooster en zo kwam Pater Basiel onder de indruk van Permekes werk. De pater koos voor een mythologische naam die volgens hem de essentie bevat van wat beeldhouwen toen was: het verstenen van een vorm. Niobe, de dochter van Tantalos, versteende uit verdriet, nadat Apollo en Artemis – de kinderen van de jaloerse Leto – de zeven zonen en zeven dochters van Niobe hadden omgebracht.