Spiegel U aan de wijsheid van deze man , 1962-1963

Roger Raveel peilt naar de overgang tussen werkelijkheid en abstractie. Door zijn omgeving heel intens te observeren, ziet hij andere dimensies. Sommige elementen komen meer tevoorschijn, andere verdwijnen. Als het zonlicht bijvoorbeeld te fel op het gelaat van een persoon schijnt of verdoezeld wordt door de schaduw van een pet, kan dat de identiteit van die persoon uitwissen. Andere elementen, zoals de rug of de pet, zijn daardoor veel scherper present en nemen de identiteit over. Dat zorgt voor een spanningsveld: de identiteit die verdwijnt, maar elders terugkeert. Om die afwezigheid meer te benadrukken, voegt hij in zijn schilderijen witte vlakken toe, afgelijnd met een dikke, zwarte lijn. Ze vormen voor hem een leegte, een ‘mentale ruimte’ of een ‘geestelijke schuilplaats’. Soms maakt hij ook gebruik van stippen om de identiteit te laten oplossen. Ook de omgeving wordt een deel van zijn werk, door bijvoorbeeld spiegels toe te voegen of objecten zoals houten bedstijlen of een vogelkooi met een levende duif. Vooral de onderlinge samenhang tussen al deze elementen wil hij benadrukken. Het geeft het kunstwerk een geestelijke geladenheid. Zijn heel karakteristieke, eigen stijl noemt hij ‘de nieuwe visie’. Op die manier wil hij inspelen op het veranderende wereldbeeld en aandachtig zijn voor geestelijke dimensies.