Het dagelijks brood , 1950-1951

Oorspronkelijk heette dit werk van Permeke De mosseleters. Het zou verkocht worden aan Dhr. Devriendt, een Blankenbergse groothandelaar in schaaldieren, waar Permeke regelmatig een bestelling deed. Maar de verkoop ging niet door en daarom wijzigde Permeke het onderwerp. Door toevoeging van een witte achtergrond kreeg het doek een meer mystiek karakter, verwant aan Het afscheid uit 1948. Onderaan schilderde hij er nog een klein jongetje bij. Permeke ruilde dikwijls verf en penselen met andere collega-kunstenaars, zoals vele kunstenaars in die tijd. Hij deed dit vaak met Tinus Van Bakel, omdat het materiaal in Nederland heel wat goedkoper was. In een brief aan Tinus vroeg hij naar Napels geel, cadmium-bleek, oranje en rood, gele oker, goudoker, gebrande en ongebrande Sienna-aarde, Van Dyck-bruin, gebrande en ongebrande omber, outremer blauw, smaragd of emerald groen of permanent groen, carmijnlak, gebrande en ongebrande groene aarde, ivoorzwart. Hij vroeg ook naar penselen, “ronde en platte, tamelijk en bij voorkeur groot formaat, naar keuze 1 dozijn van elke soort”. Het is met een gelijksoortig palet dat hij Het dagelijks brood schilderde.